آوردن آب با الاغ توسط دختران و زنان بختیاری و گذر از راههای سخت و کوهستانی کار بسیار دشواری است و مسئولیتهای مختلف زنان در خانواده و علاوه بر خانهداری و بچهداری باعث میشود که در این کار شتاب کنند. در حالی که زنان مشغول شستن لباس در چشمه هستند، بچهها با آبتنی تفریح میکنند. یکی از عناصر اساسی این اتفاق اجرای نواهای بومی و محلی هست که سینه به سینه به دختران امروز ایل رسیده است.
ای چشمه دیرمه دیرمه تو اَو بیارای/تُک تُکو مو دیرمه تو اَو بیارای
چشمه کور اَوی مال وردارم تو اَو بیار
(ای چشمه دیرم شد دیرم شد، ای چشمه آب بیاور، ای چشمه ی قطره قطره ای دیرم شد تو آب بیاور، ای چشمه کوراب (کم آب) مال مرا جا گذاشت تو آب بیاور)